Ebu Bekîr: Ferqê çımraviyarnayışan

Ebu Bekîr, Benu Teyman ra [[Qebila]] ya Kureyşî rayo. [[Meka]] de ameyo [[Dınya]]. Piyê cı [[Ebu Kuhafe]] yo. Maya cı [[Ummul-Xeyr Selma]]ya.

 

Bawerîya sunîyan ra gore camêrdan ra tewr verî ''Ebu Bekîr'' muslumanîye qebul kerda. Goreyê tarîxnasanê îslame ra, verî o tuccar bi. No sebeb ra sayeyê ey ra zaf merdimî biyê musluman. Wexto Muhammed 662 de [[Mekke]] ra hîcret keno şino [[Medîna]], ''Ebu Bekîr'' zî tede şino.Na babete ser o Kur’ana Kerîm de ayeta çewresine ya sûraya Tewbe de ana behs beno:

''"Eger şima hetê ey (peyğamberî) nêkerê, (şima zanê ke) înan ke înkar kerd, wexto di kesan ra yewî bi xo bi, ey uca (Mekke) ra vet, [[Ellah]] bi xo hetê ey kerdibi. Hanî ê şikefte de bî. Hanî ey hevalê xo ra vatêne, “mebe xemgîn çunkî [[Ellah]] ma de yo.” Homa zî ey ser de hîsê bawerî û huzur vila kerdo, çîkê şima înan nêvînenê, bi orduyê tewiran homa ey girê da (şîdîna). No rid ra Homa vateyê înan ke înkar kenê ard derecaya nizme (veng vet). Qisaya Homayî zî tewr berza. Homa wayîrê hêzî yo mutlaq o, wayîrê hûkm û hîkmetîyo."'' ([[Tewbe]], 9/40)