Ereç

Key erêç (Paskuler), ını key (kay), cua ver Sarcon (dewa qezê Depi (Karakoçan), Xarpêt) ıd qıcon u xuerton key kerdên. Tarixê yı vatışoni Sarconıcon, kalıkon - pirıkon ra mêras mend u ını mêras yow letê cuiyenê (kültür) ına dowo. Sobina welati Zazayon ıd ını key esti, çıni, ma nêzoni. La pê ını nuştış ma wazeni wa mıletê ma cuiyenê xu, xu vira mekır u qıconi xu ını cuiyene bıd pê 'hesneyış u musnayış. Erêç, pê pay yowbini cı qeldeyış (ramerrednaene) key binı. Dow ıd me'hla me'hla key binı (kay biyêne).

Qıci me'hley cuari amên pêser u deyne riyer, şinı heti me'hley cêri, vatên: „Erêç, erêç me'hley cêri“. Bınêna binı nızdi, na rê vatên: „Er-erey“. Weta me'hley cêri amên pêser u vatên: „Erêç, erêç me'hley cuari“. Qıc o xuerti têmiyon ra amên sulê (sılondê) „'EYŞÊ EVDİ“ ser u dest pê kerdên, nezılnên yowbini, pê paskuleron‘a. Sule bınê (tenê) kumkın ıb. Kom gınên 'erd ır, suli sera lir binı, hetonê bıni suli. Uja ra werıştên xu ser, hona amên miyoni erêç. Kom gınên 'erd ır, 'erd ıd vatên: “ 'Erd çın“. Eg merdım pay ra xu ra megıruetên, 'erd ıd cı qeldên, merdım 'erd ıd ruenıştık ra wurdı desti xu pê şatê mıli xu ıd gırê dên u vatên:“ 'erd çın“. Ço merdım gına 'erd, cı nêqeldeyn. Hend ını key, key bı; nê ço merd, nê zi bı bırindar (dırbetın). Xuerton u qıcon mırdê xu kêf ra key kerdên, cua pê (peyê coy) her kes bine vela, şinı key xu. Ço ını key ser nêdêne pêro. Ser yowbini ra tuway nêvatêne. Key dinı u key kerdênı Cua pê Sarcon semedi howrêsi (vewrês, çığ) bar kerd, ame deştê Sarcon. İta honci yow deme ını key, key kerdênı, la bacê (badê coy) ını key terkena. Ma waşt ını cuiyene (kültür) pê qelem biyari zon. Tım tım bımono cuiyenê (kültür) ma u zonê ma.